از قدیم‌الایام گفته‌اند «خوش‌بختی، یعنی کنار هم بودن»؛ نشان‌به‌آن‌نشان که ما درس می‌خوانیم، کار می‌کنیم، برای زندگی‌مان برنامه‌ها می‌ریزیم و تلاش می‌کنیم تا آخرسر، بتوانیم رویاهایمان را «در کنار هم» محقق کنیم؛ تا آخرسر، احوال خوبمان را «با هم» شریک بشویم؛
که به‌قول جویا معروفی، شاعر و نویسندۀ معاصر، لذت زندگی در این است که هر وقت قصۀ سرنوشتمان را ورق می‌زنیم، از نقش‌آفرینی شریک زندگی‌مان حظ ببریم و بلندبلند بخوانیم «خوشا به بخت بلندم که در کنار منی»!
حالا فرض کنید همین‌طور شانه‌به‌شانۀ هم، آشیانه‌مان را ترک کنیم و پرونده‌وار به قارۀ دیگری بکوچیم! مثلا تصور کنید دست‌دردست همدیگر، راهی ایالات متحده بشویم. خوب چه می‌شود؟ چه وقایعی پیش‌روی ماست؟ اصلا چنین اتفاقی ممکن است؟
می‌خواهیم مفصل درباره‌اش حرف بزنیم. همراهمان بمانید.
ازدواج در آمریکا
بیایید همین اول‌کاری، تکلیف یک موضوع مهم را مشخص کنیم! آن هم اینکه مثل همۀ دنیا، «ازدواج» و «نامزدی» در آمریکا هم دو مقولۀ متفاوت‌اند. این‌طور که «نامزدی» یعنی بین دو نفر، هنوز پیمان زناشویی رسمی برقرار نشده؛ منتها آن دو قرار است به‌زودی ازدواج کنند؛
پس هر وقت از نامزدی در آمریکا یا ویزای نامزدی ایالات متحده صحبت کردیم، منظورمان موقعیتی است که دو کبوتر عاشق (!)، قرار است در خاک آمریکا با هم ازدواج کنند.
اما منظور از «ازدواج» چیست؟ مشخص است دیگر! یعنی از قبل ، بین آن دو نفر به‌شکل رسمی و قانونی پیمان زناشویی جاری شده باشد؛
بنابراین قصۀ ازدواج در آمریکا یا ویزای ازدواج ایالات متحده برای زمانی است که دو کبوتر ذکرشده (!)، قبل از ورود به آمریکا ازدواج کرده باشند؛ منتها حالا که یکی‌شان در آمریکاست، دوری‌وفراق همدیگر را تاب نیاورده‌اند و می‌خواهند روزگارشان را در کنار هم، داخل آمریکا، سپری کنند. همین‌قدر شاعرانه!
بنابراین کلیت قضیۀ ازدواج و نامزدی همین است!
حالا بیایید هرکدام را جداجدا بررسی کنیم.
ویزای نامزدی آمریکا
فهمیدیم ویزای نامزدی آمریکا ، همان مدرک معجزه‌گری است که آخرسر، دست عاشق‌پیشگان را در دست هم می‌گذارد؛ آن هم در خاک آمریکا! منتها شرایطش چیست؟ یعنی برای گرفتن این ویزا باید چه کرد؟
بسیار خوب! بگذارید اصل‌کاری را همین اول کار بگوییم! آن هم اینکه اگر می‌خواهیم برای نامزدمان چنین ویزایی درخواست کنیم، خودمان حتما باید «شهروند » آمریکا باشیم.
پس دانستید چه شد؟ این ویزا فقط برای کسانی صادر می‌شود که نامزدشان پاسپورت آمریکایی گرفته است؛ بنابراین مقیمان دائم ایالات متحده یا دارندگان گرین کارت نمی‌توانند برای دیگران چنین ویزایی درخواست کنند؛ « فقط شهروندان آمریکا »!
خوب حالا فرض می‌کنیم شهروند آمریکاییم. سازوکار این ویزا چیست؟
قصه از این قرار است ویزای نامزدی ایالات متحده که به ویزای «K-1» معروف است، نوعی ویزای غیرمهاجرتی اسپانسری به‌حساب می‌آید؛ یعنی ما که شهروند آمریکاییم، اسپانسر همسر خود می‌شویم تا با آمدنش به آمریکا، ظرف 90 روز با هم ازدواج کنیم.
حالا چرا 90 روز؟ چون اصلا این ویزای غیرمهاجرتی صادر می‌شود که در کمترین زمان ممکن، به ویزای مهاجرتی تبدیل شود! طوری که در بدو ورود، از هرکداممان جداجدا می‌خواهند سندی ارائه بدهیم که نشان بدهد تا 90 روز آینده، قرار است مراسم عروسی‌مان را در دل ایالات متحده برگزار کنیم!
ضمنا برای درخواست این ویزا، باید درآمد نسبتا خوبی هم داشته باشیم؛ چون گفتیم دیگر! ویزای K-1 نوعی ویزای اسپانسری است و ما باید بتوانیم توانایی مالی‌مان را اثبات کنیم.
بسیار خوب! این از این. برویم سراغ ویزای ازدواج آمریکا.
ویزای ازدواج آمریکا
حالا که هم با قصۀ ازدواج در آمریکا آشنا شده‌ایم و هم به چندوچون ماجرای نامزدی در این سرزمین پی برده‌ایم، دیگر توضیح خاصی نمی‌ماند جز اینکه انواع ویزای ازدواج آمریکا را معرفی کنم؛
منتها پیش از معرفی، بد نیست این را هم بگوییم که رسیدگی به ویزای نامزدی آمریکا سریع‌تر از ویزای ازدواج است. دلیل واضحی هم دارد! ویزای نامزدی غیرمهاجرتی است و ویزای ازدواج ، مهاجرتی .
برویم ببینیم این ویزای مهاجرتی چند نوع است.
انواع ویزای ازدواج آمریکا
یک سوال مهم: مگر منظور از ازدواج، همان ازدواج رسمی و محضری نیست؟ پس چرا چند نوع ویزای ازدواج آمریکا داریم؟ جریان چیست؟!
بله! منظور از ازدواج، همانی است که همه می‌دانیم؛ منتها این «چندنوع‌بودن»، برمی‌گردد به «با چه کسی ازدواج کردن»! یعنی چه؟ بگذارید واضح‌تر صحبت کنیم. یعنی بسته به اینکه همسر ما (همان کسی که می‌خواهد ما را به آمریکا ببرد) شهروند آمریکاست یا دارندۀ گرین کارت، نوع ویزا فرق می‌کند.
تازه! مدت‌زمان زندگی مشترک هم در صدور ویزای ازدواج آمریکا نقش دارد. چطور؟ به این صورت که انواع ویزای ازدواج آمریکا را می‌بینیم:
- ویزای ازدواج F2A: برای همسر دارندۀ گرین‌کارت آمریکاست که 2 سال از ازدواجش گذشته باشد؛
- ویزای ازدواج C21: برای همسر دارندۀ گرین‌کارت آمریکاست که هنوز 2 سال از ازدواجش نگذشته است؛
- ویزای ازدواج IR1: برای همسر شهروند آمریکاست که 2 سال از ازدواجش گذشته باشد؛
- ویزای ازدواج CR1: برای همسر شهروند آمریکاست که هنوز 2 سال از ازدواجش نگذشته است.
ماجرای ازدواج و لاتاری!
قبل از اینکه دربارۀ تقاطع «ازدواج-لاتاری» حرف بزنیم، بگذارید ببینیم اصلا لاتاری چیست!
لاتاری گرین کارت آمریکا با نام لاتین «Green Card Lottery»، یکی دیگر از برنامه‌های مهاجرتی آمریکاست که هدفش حفظ تنوع نژادی در این سرزمین است. شیوۀ کارش هم این‌گونه است که ما در آن ثبت‌نام می‌کنیم تا در یک تاریخ مشخص، سیستم کامپیوتری تعدادی‌مان را به‌قید قرعه انتخاب کند.
در نهایت، اگر ناممان در میان برندگان خوش‌شانس لاتاری بود، می‌توانیم فرم‌های برندگان لاتاری را پر کنیم و با دریافت ویزای آمریکا، زندگی تازه‌ای را در این سرزمین آغاز کنیم. به همین راحتی و کم‌دردسری! تا جایی که می‌گویند لاتاری، سریع‌ترین و آسان‌ترین راه مهاجرت به آمریکاست.
اما اگر ویزای تنوع‌نژادی را گرفتیم و خواستیم به آمریکا برویم، تکلیف خانواده‌مان چه می‌شود؟
اول از همه، باید بدانیم برندۀ لاتاری می‌تواند همسر و فرزندان زیر 21سال خود را هم با خود به آمریکا ببرد. پس این از این!
منتها اگر در این حین می‌خواهیم ازدواج کنیم، دو سوال وجود دارد.
یک. اگر پس از ثبت نام کردن در لاتاری ازدواج کنیم، تکلیفمان چه می‌شود؟
دو. پس از دریافت گرین کارت چه؟ اگر آن‌زمان ازدواج کنیم، چه پیش می‌آید؟
در جواب به سوال اول باید بگوییم دو حالت وجود دارد: یکی اینکه در بازۀ بین «ثبت نام در لاتاری» تا «اعلام نتایج» ازدواج کرده باشیم و دیگر اینکه تاریخ ازدواجمان، برای پس از اعلام نتایج لاتاری باشد.
خوب در حالت اول مشکلی وجود ندارد؛ یعنی ما می‌توانیم بدون هیچ دردسری، اطلاعات همسرمان را در فرم‌های لاتاری وارد کنیم و سراغ باقی مراحل برویم. حالت دوم هم همین است. با این تفاوت که موقع مصاحبۀ حضوری، احتمالا سوال‌های بیشتری از ما می‌پرسند؛ چون دولت‌مردان آمریکایی می‌خواهند ازدواج‌های واقعی را از ازدواج‌های صوری تشخیص بدهند.
اما در جواب به سوال دوم که می‌گفت « شرایط ازدواج پس از دریافت گرین کارت چگونه است؟»، باید بگوییم در این وضعیت، ما هم می‌توانیم مثل هر شهروند آمریکایی دیگری با فرد موردنظر خود ازدواج کنیم و برایش درخواست گرین کارت بدهیم. همین‌قدر ساده!
در چند جمله خلاصه کنیم!
فرامرز عرب‌عامری می‌گفت «تو در کنار خودت نیستی، نمی‌دانی *** که در کنار تو بودن چه عالمی دارد!»
حقیقت هم همین است؛ کنار هم بودن، شیرین‌ترین اتفاق زندگی‌ست. حالا چه در کلبه‌ای خشت‌وگلی در دل کوچه‌های باصفای یزد، چه در قلب آمریکا! مهم این است که بتوانیم با هم روزگار بگذرانیم.
آنچه گفتیم، راهنمای همین «با هم بودن»، در خاک ایالات متحدۀ آمریکا بود.
بخوانیدش و دوشادوش هم سفر کنید!
