تفاوت های دوران عقد و نامزدی چیست؟رفتار دختر و پسر در دوران نامزدی و در عقد چه تفاوت هایی باهم دارد؟باید ها و نباید های دوران عقد و نامزدی
در این مقاله از سایت سوربان شما عزیزان را با تفاوت های دوران نامزدی و عقد آشنا می‌کنیم، برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به این تفاوت ها با ما همراه شوید.
دوران نامزدی یکی از بهترین فرصت ها برای شناخت دختر و پسر از یکدیگر است که معمولاً خانواده‌ها، مخصوصاً خانواده دختر دوست ندارند که این دوران زیادی طول بکشد. و دلایلی که خانواده‌ها مطرح می‌کنند بیش تر مربوط به رسمی نبودن این دوران، قانونی و حقوقی نبودن این دوران، ترس از سوءاستفاده جنسی، ترس از به توافق نرسیدن و به هم خوردن ازدواج و ترس از انجام خطا و اشتباه است که در نتيجه این عوامل خانواده‌ها و گاهی اوقات هم دختر و پسر تمایل دارند که هرچه زودتر ازدواج کنند و در واقع سرنوشت خود را به دست تقدیر بسپارند.
یکی از راهکارهای غلبه بر این ترس خانواده ها خواندن صیغه محرمیت بین دختر و پسر است این مدل صیغه زمان محدودی دارد و با جاری شدن آن خانواده ها هم می‌توانند نظارت کافی بر دختر و پسر در دوران نامزدی داشته باشند.
لازم به ذکر است که حداقل مدت‌زمان برای دوران نامزدی باید بین سه تا شش ماه باشد . از فواید مهم این دوران این است که اگر دختر و پسر یا خانواده ها با هم به توافق نرسند به راحتی می‌توانند از هم جدا شوند.
دوران عقد با دوران نامزدی چه تفاوت هایی دارد؟
عقد یک مرحله قانونی و شرعی است (بر خلاف نامزدی) در دوران عقد که دختر و پسر به طور رسمی و شرعی زن و شوهر اعلام می‌شوند . به همین دلیل دختر و پسر و خانواده هایشان در برابر یکدیگر متعهد می‌شوند که اصول و قانون های ازدواج را در نظر داشته باشند و آن‌ها را زیر پا نگزارند. در این زمان حتی آزادند روابط جنسی هم داشته باشد اگرچه باز هم رابطه کامل جنسی اصلاً توصیه نمی‌شود.
حال اگر در این زمان توافق بین دختر و پسر و یا خانواده هایشان برقرار نشود جدا شدن در این دوران بسیار سخت تر از زمان نامزدی است و دلایل این امر موارد زیر است:
مخارجی که دو خانواده متحمل شده اند. ایجاد حس نا امیدی در پسر یا دختر. زیر سؤال رفتن اعتبار خانواده ها( خصوصاً در برخی از فرهنگ ها) و همچنین روش پرداخت مهریه که اگر دختر و پسر تصمیم به جدایی گرفتند و رابطه کامل جنسی داشته‌اند پسر موظف است کل مهریه را پرداخت کند اما در صورتی که رابطه کامل جنسی نداشته اند نصف مهریه باید پرداخت شود .
دوران عقد با دوران نامزدی سه تفاوت عمده دارد.
این تفاوت‌ها عبارت‌اند از:
الف) داشتن تعهد
در دوران عقد تعهد زن و شوهر نسبت به هم با تعهدات قانونی و حقوقی همراه می‌شود . اگر یکی از طرفین به تعهد خود وفا نکند یا آن را برهم زند چون‌که تعهد قانونی و حقوقی نسبت به همسر خود دارد و از نظر قانون و عرف متأهل شناخته می‌شود ، طرف مقابل می‌تواند بر اساس تعهدات قانونی و حقوقی خود نسبت به احقاق حق خود ، اقدام کند.
ب) برقراری رابطه جنسی
در زمان نامزدی که توصیه به نداشتن رابطه‌ی کامل جنسی می‌شد برعکس در دوران عقد مانعی براي داشتن رابطه جنسی کامل وجود ندارد به علت آن‌که زن و شوهر عقد کرده اند و یک زوج متأهل به حساب می آیند.
برخلاف دوران نامزدی که هم از نظر قانونی و هم از نظر عرفی امکان جدایی وجود دارد در زمان عقد برای جدایی همان شرایط طلاق برقرار است و برعکس دوران نامزدی که فرد می‌توانست به راحتی جدا شود، در زمان عقد ديگر امکان این‌که به آسانی جدا شود را ندارد.
در دوران عقد، هر فردی وظیفه دارد که به نیاز های جنسی همسر خود در حد معقول توجه کند، اکثر خانواده ها و همچنین بعضی از مشاوران خانواده، زوج های جوان را از برقراری رابطه کامل جنسی در دوران عقد، منع می‌کنند. ترس و نگرانی آن‌ها از مسائلی مانند: امکان به هم خوردن ازدواج، احتمال باردار شدن ناخواسته عروس، کمتر شدن شوق و اشتیاق در دو طرف مخصوصاً پسر برای برگزاری عروسی و… است.
اما از یک طرف دیگر هم محدود کردن غریزه جنسی و جلوگیری از برقراری رابطه کامل جنسی ممکن است عواقب زیادی نیز در پی داشته باشد. سرکوب کردن میل جنسی آن‌هم در زمانی که دو طرف باور دارند این حق قانونی و شرعی و عرفی آن‌هاست که با همدیگر رابطه برقرار کنند، می‌تواند موجب انواع اختلافات و بداخلاقی در زمان قبل از عروسی شود. از طرفی ممکن است موجب ایجاد انحراف نیز شود.
در دوران عقد، زن و شوهر وظیفه دارند که به نیازهای جنسی همسر خود در حد معقول پاسخ دهند. دختر و پسر می‌توانند با هم بیرون بروند، دست همدیگر را بگیرند و عشق و علاقه شان را با این قبیل کارها بیشتر کنند، اما باید این موضوع را مورد توجه قرارداد که با توجه به سخت‌گیری خانواده ها در جلوگیری از باردار شدن ناخواسته دختر در دوران عقد، زوج ها در حد رابطه‌ی کامل جنسی پیش نروند.
برخی از دختران هستند که در دوران عقد، حتی از نیازهای ابتدایی همسرانشان هم دوری می‌کنند و آن را غلط می‌دانند. آن‌ها رفع کوچک‌ترین نیازهای همسر خود را مشروط به رفتن زیر سقف مشترک می‌دانند .آن‌ها نمی‌دانند که این عقیده اشتباه آن‌ها تا چه اندازه ممکن است به رابطه‌ی سالمشان ضرر وارد کند.
نباید این موضوع را فراموش کرد که" ازدواج" در اسلام و جامعه‌ی ما،تنها راه ارضا کردن میل جنسی است و طبیعتاً یک پسر هم یکی از هدف های ازدواجش همین موضوع است و اگر این نیاز های ابتدایی توسط دختر برآورده نشود، ممکن است پسر به رابطه هایی غیر از ازدواج کشیده شود و همچنین موجب دلسرد شدن او از همسرش می‌شود.
پس خوب است که این نیازها توسط این راه حلال و عرفی رفع شوند و البته پسر نیز باید بداند که برای خواسته هایش مرز و محدوده تعیین کند و همسرش را در سختی قرار ندهد.
ج) قطعیت
تقریباً تصور همه مردم در مورد عقد این است که شخصی که با شخص دیگری عقد کرده است ، در تصمیم خود برای ازدواج راسخ و مطمئن است. برعکس دوران نامزدی که بیشتر مردم تصور می‌کنند که نامزدی الزاماً به ازدواج مختوم نمی‌شود و هیچ‌کدام از طرفین نمی‌توانند دیگری را مجبور به ازدواج کند.
در دوران عقد همچنین هیجانات دوره نامزدی کمتر می‌شود
در دوران نامزدی به طور طبیعی هیجان دو نفر برای باهم بودن بیشتر است، حرف ها عاشقانه تر و شوق و اشتیاق باهم بود پر رنگ تر است اما با گذشت زمان و به وجود آمدن صمیمیت بیشتر کمی از آن شور و شوق روزهای اولیه کم می‌شود که این یک موضوع کاملاً طبیعی است و اصلاً نباید برای این موضوع نگران شد.
