جراحی سینه و اهداف پشت پرده آن سابقه دور و درازی دارد ؛ دقیقا اولین بار از سال 1895 این موضوع در مجمع پزشکان مطرح شد. خواننده زن معروف آلمانی با از دست دادن سینه چپ ، در اثر تومور پستان ، جمع زیادی از پزشکان را به فکر واداشت که به جبران عضو از دست رفته بپردازند. پس از انزوا خانم خواننده و عدم حضور در استیج های پر مخاطب ، طرفداران وی بسیار متاثر شده و از صمیم قلب آرزوی برگشت او به صحنه خوانندگی را خواستار شدند. حضور یک زن با نقص در اندام زنانه و محدودیت در اغواگری ها ، مگر می شد دوباره صدای او با این شرایط طنین انداز دل ها شود. البته تحقیقات در این زمینه ، به سال های قبل تر از این ماجرا برمی گشت ، اما بعد از تجربه تلخ از دست دادن عضو در خواننده مشهور ، دکتر وینچنز چرنی با شجاعت وارد میدان عمل شد.
تا قبل تر از این جریان ، علم پروتز اندام های دیگر به اندازه کافی رشد کرده بود. برای مثال سابقه اولین پروتز در قالب اندام مصنوعی حتی به زمان مصر باستان برمی گردد. با این تفاسیر محققین در رابطه با جراحی پروتز سینه به نتیجه خاصی نرسیده بودند. ابتکاری که اولین و بهترین جراح سینه ، چرنی ، به خرج داد استفاده از یکی از غدد چربی در کمر بدن خواننده خانم و قرار دادن آن در جایگاه سینه حذف شده بود. با این کار او توانست که برجستگی جدیدی به اندام بیمار ببخشد و شرایطی را فراهم کند تا او بتواند با اعتماد به نفس بازیافته به زندگی سابق خود برگردد.
این اقدام او ، جرات انجام تحقیقات وسیع تر در این زمینه را فراهم آورد. استفاده ازمواد شیشه ای ، غضروف گاوی پارافین و غیره ، همگی از گزینه هایی بودند که محققین بر آن بودند از آن ها به جای سینه مصنوعی استفاده کنند ، اما همگی با شکست مواجه شد و نتیجه ای جز عفونت و نکروز برجای نگذاشت. در آن زمان هیچکس از دیدگاه زیبایی به جراحی پروتز سینه نگاه نکرده بود ، و تنها افرادی در صدد انجام آن بوده اند که مشابه با خواننده معروف ، پستان ها خود را از دست داده بودند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره جراحی پروتز سینه اینجا کلیک کنید.
داستان جراحی زیبایی سینه ها
با وجود شکست های فراوان ، محققین دست از کار نکشیدند و به تحقیقات خود ادامه دادند. این موضوع تا زمانی که اشخاصی مانند مرلین مونرو و جین منسفیلد پا به عرصه سلبریتی ها نگذاشته بودند ، متقاضیان چندانی نداشت. با ظهور اشخاص فوق ، به تدریج چهارچوب های جذابیت بیش از پیش بر روی زیبایی اندام بنا شد. افزایش درخواست زیباجویان برای بزرگ کردن سینه ها از یک سمت و تلاش بی وقفه محققین از سوی دیگر شرایطی را فراهم آورد تا ایمپلنت های سیلیکونی ساخته شوند. در پشت پرده این اقدام زیبایی ، ظهور چنین شخصیت های توجه گروه عظیمی را به خود جلب کرد و به همین منوال پبش رفت که از آن پس ، این فیلد در جراحی پلاستیک جای گرفت. با توجه به اینکه ، تعبیه ایمپلنت های ساخته شده باعث بروز عفونت در ارگان ها می شد ؛ محققین تصمیم گرفتند نوع سیلیکونی آن را در بدن سگی به نام اسمرلدا قرار دهند. پس از گذشت مدت زمان خاص و اطمینان از صحت عملکرد پروتزها ، در سال 1962 به تدریج استفاده از آن در بین زیباجویان رایج شد. شاید برای شما جالب باشد که بدانید اولین شخص شجاعی که پذیرا چنین تغییری شد ، چه کسی بود؟ ژان لیندسی که برای حذف یک خالکوبی به پزشک مراجعه کرده بود ، با اعتماد کامل به پزشک خود ، تحت این جراحی قرار گرفت. اما موضوعی که شاید از توجه به آن غافل شدید این است که چرا بزرگ کردن سینه ها با چربی ، ادامه پیدا نکرد و چه لزومی به ساخت پروتز پستان بود؟ تا انتهای مقاله با ما همراه باشید تا راز بعدی توسط بهترین جراح سینه در تهران برای شما آشکار کنیم.
چرا پروتز سینه با چربی های بدن
در پاسخ به این سوال که چرا علم استفاده از چربی نتوانست به خوبی نیازهای افراد را پاسخ دهد باید بگوییم از آنجایی که با بالا رفتن سن تمام عضلات و بافت های بدن به تدریج تحلیل می روند ، چربی ها نیز به عنوان بخش طبیعی بدن ، تحت این عامل قرار می گیرند بنابراین استفاده از چربی به جای پروتز طول عمر دارد.
در انتقال چربی ، محدودیت حجم داریم ، زیرا چربی ها تنها قسمت های خالی را پر می کنند و فرم خاصی برای آن ایجاد نمی کنند ، استفاده زیاد از آنها ، برای ایجاد فرم دلخواه امکان پذیر نیست. عضوی را تصور کنید انباشت زیادی از چربی دارد به شکل خواهد بود ؟ به همین دلیل پروتز سینه ، جایگزین بهتری برای شکل دهی به این عضو می باشد.
این پروسه برای همه افراد مناسب نیست ، زیرا همه زیباجویان دارای منابع کافی چربی نیستند.
منبع سایت دکتر رجب پور
